Rozdział 3. "Taniec szczęścia"

 ~Violetta~

Usłyszałam głos Zack'a. O boże! Czy on to widział? Bałam się odwrócić głowę, nie chciałam go dostrzec. Bałam się że zauważył cmoknięcie. A jak źle to zrozumie? Nie no na pewno źle zrozumie... Jego dziewczyna właśnie jest z innym chłopakiem w wesołym miasteczku, a na dodatek pocałowała go. Przeczuwam koniec związku. Już widzę minę taty jak o tym usłyszy.
Minę bardzo Happy.! Bardzo szczęśliwą. Pewnie odtańczy taniec szczęścia jak zawsze gdy mówię mu o rozstaniu z chłopakiem. On mówi zawsze "No to idź teraz do Leona" I robi przy tym mega głupią minę.
No dobra raz kozie śmierć. Odwróciłam wzrok w stronę gdzie najprawdopodobniej stał Zack.
 - To nie tak jak myślisz kochanie - odezwałam się.
 - To nie tak jak myślisz!? Właśnie widziałem jak całujesz się ze swoim przyjacielem! Co tu dużo do rozumienia!? Zdradziłaś mnie! I to ze swoim przyjacielem! Boże... Byłem wyrozumiały, znosiłem wasze całuski, chodzenie za rękę, śmianie się, spotkania, wszystko, ale to już przeszło granicę.
- To był przyjacielski pocałunek Zack! - krzyknęłam.
-  Taa jasne przyjacielski..
- To było małe cmoknięcie... - wtrącił się Leon
- Tak! Nie masz do mnie zaufania?
 - Teraz już nie!
 - Ale Zack!- krzyknęłam kiedy odchodził, zaczęłam za nim biec
 - Nie chcę z tobą gadać! Spadaj ode mnie! - To co powiedział bardzo mnie zabolało.
 - Dobra wiesz co? Z nami koniec!- krzyknęłam i mu przywaliłam z liścia w twarz.
 - Cieszę się! Bardzo! Chociaż twój ojciec będzie szczęśliwy z twojego związku z Verdasem!
 - My nie jesteśmy razem! Ani teraz, ani nigdy! Powtarzam kolejny raz, to jest mój PRZYJACIEL.
 - Czyli z każdym przyjacielem się całujesz?!
 - To było cmoknięcie! Nic poważnego!
 - Taaa jasne!
 - Tak! Znam się z nim od kilkunastu lat! Jest dla mnie jak brat!
- To po co się z nim całujesz?!
 - Wygłupialiśmy się, to na prawdę nic nie znaczyło Zack. To nie powód do zerwania. Violetta nic złego nie zrobiła.- bronił mnie Leon. Za co byłam mu bardzo wdzięczna.
- Akurat uwierzę!
 - No to sobie nie wierz jak jesteś takim palantem!
- Narazie! - krzyknął i odszedł. Ja usiadłam z powrotem na ławce i zaczęłam płakać.
- Violu, on i tak był frajerem.- powiedział Leon i objął mnie ramieniem
- Ale go kocham!
- Jeżeli kocha to jutro porozmawiacie i wszystko mu wyjaśnisz.
- On mnie nie będzie słuchał...
 - Jeżeli nie chce wysłuchać to znaczy, że na własne życzenie straci tak wspaniałą dziewczynę.
- Dziękuje Ci Leon. Jesteś wspaniałym przyjacielem.
 - Wiem, chodź przytul się. - powiedział i rozłożył ręce, a ja się w niego wtuliłam
- Jesteś niczym pluszowy miś, który mi dałeś - powiedziałam z zamkniętymi oczami.
 -Ale ty ładnie pachniesz dodałam
- Wiem o tym - zaśmiał się.
- Chodź idziemy na młyńskie koło.
 - Idziemy - zasalutował mi.
 Razem poszliśmy na wielką maszynę. Usiedliśmy w jednym z dwuosobowych siedzeń i zaczęło się. Było kuż ciemno, więc podziwialiśmy piękny krajobraz Buenos Aires obsypany milionami światełek. Wzdrygnęłam się, a Leon to zobaczył. Ściągnął z siebie bluzę i zarzucił mi ja na ramiona. Objął mnie swoim silnym ramieniem, a ja położyłam głowę na jego barku. Nic nikt nie mówił, cieszyliśmy sie to przepiękną chwilą.  Widoki które widzieliśmy, były wręcz cudowne. Tak się ciesze że jestem tu z Leonem, jest on najlepszym przyjacielem na ziemi. Światła, lampy które oświetlały miasto układały się w różne wzory.
 - Pięknie tu prawda?- zapytał Leon
- Wielka prawda.
 - Wracamy już? Czy chcesz jeszcze zostać?
- Zostańmy. Tutaj mogę pomyśleć. Za jakieś 10 minut pójdziemy. Dobrze? Chyba że nie chcesz. - powiedziałam patrząc na krajobraz.
 - Zostaniemy jak długo tylko zechcesz.
- Dziękuje - szepnęłam.
Po chwili oboje wstali i poszli razem w stronę wyjścia. Leon ja dżentelmen odprowadził mnie do domu, pod same drzwi. Podziękowałam mu za wspaniały dzień i weszłam do domu.
- Violetta! Gdzie byłaś? - usłyszałam głos ojca.
 - hej tato, byłam z Leonem w wesołym miasteczku.- powiedziałam z uśmiechem
 - Uuuuu... To świetnie! Jak było? Mieliście jakieś zbliżenie?
- Tato.... Było bardzo fajnie i mam teraz wiadomość, która być może cię ucieszy...
- Jesteście razem?! - krzyknął uradowany.
- Nie!
- Dlaczego? Dlaczego?!
- No bo nie, tato, ogarnij wreszcie, że jesteśmy tylko, powtarzam TYLKO przyjaciółmi.
- Ehhh no dobrze mów.
 - Rozstałam się z Zack'iem.
- Tak! - zaczął tańczyć taniec szczęścia.
 - Tato! Uspokój się!
- Jutro zapraszasz Leona na kolacje!
- Niech ci będzie...
 Poszłam schodami do pokoju kręcąc głową z dezaprobatą. Weszłam do pokoju i ciężko walnęłam się na łóżko. Później poszłam się umyć, odrobiłam lekcje i położyłam się spać.

***

Witamy i pozdrawiamy!

Jej już 3 rozdział! <3
Mamy nadzieję, że wam się podoba :D
No to całuski od Suzy!!!!!!!
i
Do następnego!

I tańczymy razem z Leosiem szalony taniec!!!!! ^^